12. HD. - Her haczin yeni bir haciz olduğu - Meskeniyet şikayetinin yeniden yapılması gerektiği
Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi Ummahan Yıldız tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı tarafından başlatılan icra takibinde, borçlunun, meskeniyet iddiasına konu Gölcük İcra Hukuk Mahkemesinin 2014/112 E.-2016/74 K. sayılı ilamı ile adına kayıtlı taşınmazın satışından elde edilecek gelirin 120.000,00 TL'lik kısmının haline münasip bir ev alabilmek üzere kendisine verilmesine karar verildiği halde, satıştan sonra bedelin ödenmesi maksadıyla Gölcük İcra Müdürlüğüne müracaatta bulunduğunu ancak talebin reddedildiğini, söz konusu ret kararının usul ve yasaya aykırı olduğunu ileri sürerek iptalini talep ettiği, Gölcük İcra Hukuk Mahkemesinin 27.04.2017 tarihli, 2017/31 E.-105 K. sayılı kararı ile şikayetin reddine karar verildiği; borçlu vekili tarafından ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesinin 17.11.2017 tarihli, 2017/1461 E.-1844 K. sayılı kararı ile davacının istinaf talebinin kabulüne, ilk derece mahkeme kararının ortadan kaldırılmasına, Gölcük İcra Müdürlüğü’nün 2014/1239 E. sayılı icra dosyasında tarihsiz meskeniyet iddiası gereği ilgiliye para ayrılması talebinin reddine ilişkin kararının ortadan kaldırılmasına karar verildiği, alacaklı vekilinin temyiz talebinde bulunduğu anlaşılmıştır. İİK'nun 82. maddesinde yer alan haczedilmezlik şikayeti, İİK'nun 16/1. maddesi uyarınca 7 günlük süreye tâbi olup, bu süre öğrenme tarihinden başlar. Diğer yandan, İcra ve İflas Kanunu'nda, taşınmaz üzerine konulan haczin yenilenmesi şeklinde bir müessese mevcut olmayıp, aynı takip dosyasından da olsa, konulan her haciz, yeni bir haciz olup, borçlunun her hacze yönelik olarak şikayet hakkı bulunmaktadır. Somut olayda borçlunun, ilk konulan haciz sebebiyle yaptığı meskeniyet şikayetinin Gölcük İcra Hukuk Mahkemesi’nin 13.04.2016 tarihli ve 20114/112 E.-2016/74 K. sayılı dosyasında değerlendirildiği, “Gölcük İcra Müdürlüğü’nün 2014/1239 Esas sayılı takip dosyasında haciz konulan bağımsız bölümün davacının haline münasip ev satın alabileceği 120.000,00 TL‘den aşağı satılmamak kaydıyla satılmasına, mahcuzun 120.000,00 TL’den fazla bedelle satılması halinde 120.000,00 TL’nin davacıya haline münasip ev satıp alabilmesi için verilmesine” karar verildiği, dava tarihinin 06/06/2014, karar tarihinin 13/04/2016 olduğu görülmekle birlikte bu kez taşınmaza en son 14.07.2016 tarihinde haciz şerhi işlendiği iş bu son haciz esas alınarak satış talebinde bulunularak taşınmazın satışının yapıldığı anlaşılmıştır. Bu durumda, her ne kadar taşınmazdaki 23.05.2014 tarihli haciz şerhine ilişkin meskeniyet şikayeti ve bu şikayete binaen verilen bir karar mevcut ise de, satışa esas alının son haciz için meskeniyet şikayetinde bulunulmayıp yukarıda da açıklandığı üzere, her haciz yeni bir şikayet hakkı doğuracağından ve bu hak kullanılmadığından şikayetin reddine karar verilmesi gerekmekte olup Bölge Adliye Mahkemesi’nce istinaf talebinin kabulüne karar verilmesi isabetsizdir. O halde, Bölge Adliye Mahkemesince 6100 sayılı HMK’nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca borçlunun istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile, Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi’nin 17.11.2017 tarih 2017/1461 E.-1844 K. sayılı kararının yukarıda yazılı nedenlerle, 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 373/2. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine, dosyanın kararı veren Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 21/05/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi verildi.
12. HD. 21.05.2019 T. E: 2018/708, K: 8691